Istäp ki gözel ýary

Istäp ki gözel ýary

Istäp ki gözel ýary,

gördüm ki salamatdyr,

Baş goýdum aýakynda.

«Tur! – diýdi – ne halatdyr?»

Turdum, diýdim: «Arzym bar».

– «Arz eýle adalatdyr!»

Diýdim: «Saňa aşyk men...»

«Goý – diýdi – ne hajatdyr?»

Diýdim: «Periler hany,

Sensiz neterem jany?»

Diýdi: «Bu sözüň bizge

ýalgançy hekaýatdyr».

Diýdim: «Gözüň öldürdi,

gamzaň ki kylyp hasta».

«Şeksiz öle sen – diýdi –

bir gaýry watan iste».

Diýdim ki: «Özüm gitsem,

köňlüm saňa wabeste!».

Diýdi: «Ne alaç eýleý,

sen aşygy – näkeste!»

Diýdim ki: «Alaç eýle,

Husnuň maňa paç eýle!»

Bir güldi elin dişläp,

diýdi: «Ne kesapatdyr».

Diýdim: «Ne tütündir bu?»

Ol: «Zülpi käkilim» – diýdi.

Diýdim: «Ne elipdir bu?»

Ýar: «Inçge bilim» – diýdi.

Diýdim: «Ne şekerdir bu?»

– «Şerbetli dilim» – diýdi.

Bir posa talap kyldym

– «Lazymdyr ölüm» – diýdi.

Diýdim: «Meni öltürgil

Ýa posa mürewwet kyl!»

Agzymga çenäp ýumruk,

«Goý – diýdi, – gabahatdyr».

Umydy – wasyl birlen

işikni kiçik açdym,

Gözläp ki ýeň astyndan,

göz ümledi, men düşdüm,

Duşmanlara duýdurmaý,

bir lahza habarlaşdym,

«Pinhan ýere bar» diýdi,

geldi ki gujaklaşdym...

Diýdim: «Meni yşkyňda

köýdürme meni, eý jan!»

Diýdi ki: «Ýanyp köýmek

aşyklara adatdyr».

Diýdim ki: «Güli-jennet,

bir dem süreli aşrat...»

Diýdi ki: «Säher boldy...»

– turdy, diledi rugsat.

«Rugsat ki bereý – diýdim

– araga düşer pyrkat».

Ýyglap ki golum tutdy.

«Sen çekme, – diýdi, – hasrat.

Diýdim ki: «Meni öldir bu –

aýralyk, eý dildar!»

Diýdi: «Saňa bu aşrat

her gije zyýapatdyr...»

Gapyda kişi goýdy.

«Gaşyga baraý» diýdim,

Diýdi ki: «Nedir kesbiň?»

– «Gullukda duraý» diýdim,

Perde bile sözleşdi.

«Aç ýüzüň göreý» diýdim,

Diýdi ki: «Getir muzduň»

– «Janymny bereý» diýdim.

Diýdi: «Bu ne diwana?»

Diýdim: «Saňa perwana».

Diýdi: «Saňa görmek ýok,

jan tende amanatdyr».

Diýdim ki: «Meniň köňlüm

almazmy sen, eý zalym!»

Diýdi ki: «Ne akmak sen,

halk diýr ki saňa alym».

Diýdim: «Ne günähim bar,

diýgil, nedir agmalym?»

Diýdi: «Nahan syrrym

halk içre kylyp mälim».

Diýdim ki: «Günäkärom,

Mähnetge giriftaram».

Diýdi maňa ol ýarym:

«Mähnet soňy rahatdyr».

«Neden ki gözüň ýaşy

girýan baradyr?» – diýdi.

«Pyrkat ki ýaman» – diýdim.

– «Synam ýaradyr» – diýdi.

Boýnyga golum saldym –

«Duşman göredir» – diýdi.

Öpdüm ýaňagyn – «Eý waý,

bagtym garadyr...» – diýdi.

Diýdim: «Bu ne käýişdir?»

Diýdi ki: «Bu ne işdir?»

Men diýdim: «Ajap işdir».

Ýar diýdi: «Melamatdyr».

Ýatganda güli-gülşen

bir gije gelipdir men.

Durdum ki gulak saldym,

ukuda ýatan erken.

Bardym ki ýüzün açdym,

oýgandy gazap birlen.

«Kim sen?» diýdi.

Diýdim: «Men».

Diýdi ki: «Nepesmu sen?»

Diýdi ki: «Gelip sen hoş,

Hoşwagt bola sen» diýdi.

– «Aşyk bile magşukdan

bir-birge hoşamatdyr»

Türkmen şahyry: Mollanepes ملانپس